Een deel van mij, een deel van jou

Lieve lieverds, vriendjes, schatjes en leukerds,

Er heeft even wat tijd tussen gezeten vanwege een erg volle week, maar ik kom jullie weer verblijden met mijn avonturen in het mooi Afrika.
Vandaag (29 nov.) over precies een maand land ik met mijn voetjes op Duitse bodem en rijd ik daarna binnen twee uur weer terug naar huis. Terug naar Uden, terug naar mijn lieve vrienden en familie, terug naar mijn oude vertrouwde leventje, terug naar het normale leven. Dat besef is er nu. En het is zo raar! Weten dat je over een paar weken niet meer terugkomt naar Genadendal, de kinderen niet meer zult zien en knuffelen, niet meer lacht om de grappen op school en niet meer gezellig samen bent met de groep. Hoe ik eerst heimwee had naar huis, zal ik nu heimwee krijgen naar hier. Ik wou dat ik jullie ECHT kon meenemen in mijn leven hier. Het is hier zo mooi en zo bijzonder. Het maakt me verdrietig als ik er aan denk dat ik over een paar weekjes afscheid moet gaan nemen van dit alles. Maar hoewel ik een deel van mij hier zal achterlaten, weet ik dat er een stuk mee gaat naar huis. De prachtervaringen die ik heb mogen opdoen, de mooie nieuwe herinneringen, de dingen die ik heb gedaan en uiteraard de nieuwe vriendschappen. Want wat leef ik hier met bijzondere mensen. De groep is echt fantastisch. Zit het tegen, dan zijn ze daar; valt er iets te vieren, dan zijn ze er ook. Heerlijk! Mijn Afrikaanse mama is echt de grootste schat. Ik gun haar al het geluk van de wereld en zelfs dat is nog niet genoeg! En natuurlijk de mensen op stage. Ik had nog een gesprek met een van de medewerkers bij MOM. Ze beschreef precies hoe wij ons allemaal voelen: We hechten ons aan elkaar en net op het moment dat er een band is ontstaan moeten de studenten weer weg. Zo voel ik me ook. Ik ga het hier missen, ECHT missen. Hopelijk kom ik hier ooit nog eens terug en zie ik nog wat bekende gezichten. De kinderen uit mijn klas zal ik niet meer zien, dat vind ik ontzettend jammer, maar dat hoort helaas bij deze manier van werken. Ik moet me er bij neer leggen en gelukkig heb ik dat wel leren doen hier!
Goed mijn afgelopen week. Vorige week maandag hadden we dus John Legend, zoals ik in het vorige verslag al zei. Dinsdagmorgen bijtijds weggereden om op tijd In Genadendal te zijn voor ons Afterschool project. Helaas voor ons was er niet met de kinderen besproken dat ze die dag eerder uit zouden zien, dus in alle enthousiasme waren alle kinderen lekker vroeg naar huis en hadden wij geen kinderen voor de Afterschool. Nouja, dan maar boodschappen doen, wassen en het huis op orde maken. Woensdag hadden we wel gewoon stage en donderdag heb ik thuis gewerkt voor school. Kort weekje Genadendal, want vrijdag al weer terug naar Kaapstad voor een nieuw weekend.
Vrijdag zijn we met Floortje meegeweest naar de Tatooshop. Madameke heeft een mooi plakplaatje op haar arm staan. Ik moet zeggen: hij is echt heel gaaf! Maar no worries, ik ben niet van plan om mezelf te laten tatoeren hier haha. 's Middags heb ik t dan EINDELIJK gedaan. Boven op de Tafelberg gestaan, gezeten, gedanst, geposeerd en zelfs een Tafelfie gemaakt! T was erg winderig, dus in mijn korte broek en T-shirt had ik het gruwelijk koud. Ook ging op een gegeven moment het luchtalarm af, wat inhoud dat je als een gek richting de kabelbaan moet gaan omdat deze gaat sluiten vanwege de sterke wind. Maud was echter nog geen 5 minuten van tevoren begonnen aan een abseil. Dusss.. daar zit je dan, boven op de Tafelberg. Gelukkig hadden we dit al gecommuniceerd naar de mensen van de kabelbaan en konden we met het laatste karretje mee omlaag. 's avonds nog even een gezellig drankje in het Beerhouse gedaan en daarna lekker naar bed.
Zaterdag hebben we overdag rustig aan gedaan. 's avonds stond namelijk een klim op het programma. Lionshead dit keer. Dat is de berg naast de Tafelberg en zoals mama hem noemde: "Die berg die lijkt op de punt van van die berg uit de Lionking". Ja die ja! Het begin was pittig, maar ik heb het gehaald! En TROTS dat ik was! Als een ware toerist natuurlijk even foto's gemaakt op de befaamde rots, de zonsondergang bekeken en toen het donker werd mooie foto's gemaakt van een verlichte Kaapstad. Prachtig was het.
Zondag was eigenlijk het plan om met zeehonden te zwemmen, maar helaas had Maud zich bezeert op Lionshead en ging dat plannetje niet door. Betijds naar huis want we moesten nog op ziekenbezoek. Eefje (een van de studenten uit onze groep had namelijk haar been gebroken met surfen. Ontzettend geschrokken, maar gelukkig ging het redelijk met onze pechvogel. Op bed liggen en rusten dan maar.
Maandag begon weer de gewone werkweek. We hebben helaas geen activiteit kunnen doen met de klas, omdat er al een 'programma' was voor die dag. Toch genoten van de lieve kinders nu het nog kan. 's middags boodschappen gedaan en samen met Tessy foto's uitgeprint om een fotoalbum te maken voor de kinderen en de juffrouw. Hij is heel mooi geworden en ik weet zeker dat ze het prachtig zullen vinden.
Dinsdag heb ik weer training gegeven bij MOM. De medewerkers zijn echt ontzettend enthousiast en vinden de trainingen heel interessant. Als ik ze vraag wat ze ermee gedaan hebben of mee doen merk ik ook echt dat ze dingen hebben opgepikt uit mijn trainingen en dat ze echt proberen om dingen toe te passen. Dat doet een mens natuurlijk altijd goed! 's Avonds hadden we de verjaardag van een van de meiden hier. Een verassingsfeestje, dus de reactie is altijd onbetaalbaar. Heel leuk. Helaas had de avond wel een droevige kant. We moesten op dezelfde avond ook afscheid nemen van een van de lieverds. Het had voor Eefje geen zin meer om te blijven, omdat ze echt niks kon doen met haar been. De volgende dag zou ze op het vliegtuig worden gezet terug naar Nederland. Twee maanden eerder dan verwacht en veel te vroeg. Niemand was klaar om afscheid te nemen, juist omdat het zo onverwacht was. Het heeft een stempel gedrukt op de avond, maar we hebben fijn afscheid kunnen nemen van een prachtmeid.
Woensdag en donderdag heb ik vooral aan schoolopdrachten gewerkt. Donderdagmiddag hadden we onze laatste Afterschool. Heel jammer, want dit is toch wel een beetje mijn kindje. Ik heb het samen met Maud en Eefke opgezet en nu moeten we het achter ons laten. Maar gelukkig zullen er nieuwe studenten komen die het weer gaan oppakken. Hopelijk kan ik als ik weer terug kom naar Genadendal trots gaan kijken bij een goed werkend Afterschool programma bij L.R. Schmidt. 's Avonds hadden we een heerlijke verwenavond op de planning staan bij de Spa in Calendon. Gezellig eten, kletsen, handmassage en vooral lekker drinken hahaha. Heel gezellig en ik heb met liedjes raden ook nog eens lekker badmelk gewonnen! Wat wil je nog meer??
Dit weekend heb ik besloten om lekker thuis te blijven in Genadendal. Even rust, even niks. Ik had toch geen plannen gemaakt en het spaart ook weer geld uit. Tot op heden heb ik geen spijt van mijn besluit. Heerlijk uitslapen en lamballen en relaxen. Alleen wel jammer van de stroomuitval zojuist. 27 graden, geen stroom, eten in de diepvries.. Niet zo'n goede combinatie. Maar zoals ik (volgens mij) van mijn slimme paps heb geleerd: Diepvries dichthouden, koelkast ook zo veel mogelijk en geeeeen probleem. Na 3 uur deed de stroom het gelukkig weer en daarmee dus ook de koelkast, diepvries en WIFI!!!

Goed lieve mensen. Dit was het weer voor nu. Lang verhaal, ik weet het. Maar het liefst zou ik jullie nog meer willen vertellen. Voor hen die twijfelen om ooit naar Zuid-Afrika toe te gaan. STOP MET TWIJFELEN! Het is duur, ja, maar hallooo! Lees mijn verslagen, bekijk mijn foto's en zie de verandering als ik terug ben. Zuid-Afrika veranderd je, of je nou wil of niet. Wellicht heeft het te maken met de manier van denken hier die Mandela zo mooi heeft beschreven: “It is what we make out of what we have, not what we are given, that separates one person from another”. Ik weet het niet, maar Zuid-Afrika zal altijd een deel van mij hebben.

Ik hou van jullie
Lieve kusjes, knuffels en groetjes en een beetje zon ;)