180 graden anders
Door: Maud
Blijf op de hoogte en volg Maud
23 September 2014 | Zuid-Afrika, Genadendal
Weer nieuw bericht over mijn leven in Zuid-Afrika. Vorige keer had ik het over mijn eerste week, waarin ik vooral kennis maakte met de omgeving. Nu ben ik echt begonnen op stage en ben ik echt in het Afrikaanse leven gedoken.
Ik loop op maandag en woensdag stage op een basisschool hier in het dorp; L.R. Schmidt primary school. Daar werk ik in een klas voor kinderen met een (leer)achterstand. In de eerste week heb ik vooral geobserveerd. Eerst eens kijken hoe het er hier aan toe gaat en de kinderen laten wennen aan mijn aanwezigheid. Wat een verschil zeg! Dingen die in de Nederlandse klassen ECHT niet kunnen, worden hier gewoon getolereerd. Ook zijn de tijden anders; de school begint om 8 uur en de unitklas is klaar om 1 uur (de rest van de school om 2 uur). Maarja, als het hier zo warm wordt over een paar weken, dan zit ik er ook niet op te wachten om tot 4 uur in een stikheet lokaal te zitten. Deze week heb ik in de Unitclass een lesje gegeven over respect (dat vond ik ernstig nodig en de docente stond er ook helemaal achter). Ik heb met ze besproken wat respect is en gevraagd voor wie ze respect hebben. Daarna heb ik met de kleintjes foto's gemaakt van dingen en mensen voor wie ze respect hebben. Wat waren ze enthousiast! Heel leuk om te zien dat ze zo graag de foto's wilde maken en ook fijn om te horen waar ze respect voor hebben. Via de link kunnen jullie het filmpje zien wat ik heb gemaakt van de foto's die de kinderen hebben gemaakt. https://www.youtube.com/watch?v=mpMbi9naM0o (voor onze niet zo handige computeraars: de link kopieren en hem plakken in de balk waar je het adres normaal typt). De grote kinderen hadden ondertussen een rap gemaakt over respect en zongen die voor ons toen we terug kwamen van het foto's maken. Leuk leuk leuk!
Oke, genoeg over L.R. Schmidt. Mijn andere stage is Mind over Matter. Hier loop ik op dinsdag stage. Er is nog nooit een student geweest die een sociale opleiding doet, dus ze stonden om me te springen. Mind over Matter is een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Er zijn ook genoeg gedragsproblemen, sociale problemen, problemen thuis, etc. Met andere woorden: genoeg te doen voor mij. Ik heb me nu dus maar toegespitst op het grootste probleem: sociale vaardigheden. Mijn doel is om het personeel handvatten mee te geven zodat ze zelf sociale vaardigheidstraining kunnen geven en ook kunnen toetsen. Ben benieuwd of het me gaat lukken. Maaaaaar proberen kan altijd!
Oke, dan de donderdag. We zouden eigenlijk boodschappen gaan doen in Calendon, een wat grotere plaats zo'n half uurtje rijden van Genadendal. Maar toen ontstond er een kleeeeiiinnnn probleempje; de autosleutel was foetsie. Alles overhoop gehaald, kastjes open, bank opzij.... Zonder succes. Aangezien we woensdag al onze opdrachten al gedaan hadden, werd het een heeeeeeeeelllllleeeeee luie dag. Film kijken, nog een film en nog een film. Beetje hangen, eten, drinken, boekje lezen. Gewoon lekker lui.
Vrijdag! Maud (mijn buddie) slaakt een gil vanuit haar kamer. Ik dacht er kruipt een heel smerig beest rond, maar nee. Mevrouw komt met een verontwaardigt hoofd de kamer binnen gewandeld met , jawel, DE AUTOSLEUTELS!!! JEEEEEJJJJJJJJ!!! Hups, aankleden, tandenpoetsen, eten en gaaaaaaaan! Om 12 vertrokken we naar Calendon, om 4 uur thuis. Gauw, gauw onze spullen pakken, want het weekend staat voor de deur.
Vrijdagavond hadden we een feestje van onze Afrikaanse papa Paddy. Hij zit in een band en speelde op een of ander feestje. Dus hups de hele hollandse bups erheen. Helaas kunnen er maar weinig van ons stijldansen, dus zetten we maar een polonaise in. En leuk dat ze het vonden! Prachtig! Om 12 uur hebben we Paddy toegezongen voor zijn verjaardag en moe maar voldaan kropen we bij onze Grabouwers in bed/bank/matras.
Zaterdagochtend gingen we op weg naar Houtbay. Een klein visserplaatsje in de buurt van Kaapstad. Daar hadden we een prachtig hostel waar we heerlijk hebben geslapen. Er was een heerlijke douche en een bad, dus daar hebben we ook even lekker van genoten! Zaterdagavond vroeg naar bed, want zondag was de grote dag.
Zondag stond namelijk gelijk aan de Tafelberg. Een bekend fenomeen voor iedereen over de hele wereld. En deze dame ging hem beklimmen. Vol goede moed, sportbroek aan, eten en drinken mee en met een frisse spirit begon ik aan de klim. Op het begin was het een Jeepweg waar je gewoon redelijk lekker door kon stappen, zolang je de pas er maar gewoon in houd. Maar toen.. De trappen. We kwamen bij een pad aan waar dus het echte beklimmen begon. Stel je even voor: trap lopen, maar dan continu, aan een stuk door. Maar mijn mindset was goed; ik zou de Tafelberg opklimmen, HOE DAN OOK! Maar na nog wat meer trappen en nog wat meer klimmen merkte ik dat het echt niet ging. Ik ademde erg zwaar, kreeg pijn op mijn borst en kon bijna geen stap meer verzetten. Een van mijn medebeklimmers moest afhakken, dus moest ik ook een keuze maken. Of door klimmen en de rest constant op me laten wachten en de kans dat ik het alsnog niet zou halen? Of luisteren naar mijn lichaam, omdraaien en rustig naar beneden gaan? Ik koos voor het laatste al viel me dit erg zwaar. Ik baalde ontzettend dat ik in mijn hoofd wel wilde, maar dat ik lichamelijk gewoon niet naar boven kon. Chagrijnig en balend van mezelf ben ik naar beneden gegaan. Het was de juiste keuze, maar ik vond het ontzettend jammer. De foto's zijn wel genomen op de tafelberg, maar niet op de top. Gelukkig had ik dus nog wel een stukje waar ik kon genieten van het uitzicht. Wat alles bij elkaar; Afrika is prachtig!
Duss lieve vriendjes en vriendinnetjes, duim lekker met me mee dat al mijn projecten gaan lukken en dat ik maar mag genieten van alles hier zodat ik jullie er over kan vertellen. Ik denk aan jullie!!
Ik hou van jullie!
Afrikaanse kus en knuffel vanuit het mooie Afrika
-
23 September 2014 - 20:08
Denia:
Wat een belevenissen Maud !
Prachtige idealen: elk steentje wat jij bijdraagt is er één.
Veel succes met alles en geniet ervan Cookie.
Lieve groetjes,
Denia
-
23 September 2014 - 20:14
Mama Cookie:
Sorry Elmo ,
.......... ik bedoel natuurlijk geniet ervan ELMO !!!! -
23 September 2014 - 21:01
Joep Van Oort:
Moud,
Het was een heel verhaal, maar erg leuk om te lezen!
Verder alle succes met je werk daar en heel veel plezier!! -
24 September 2014 - 14:16
Maryse:
Dat klinkt allemaal goed, jammer dat je de klim niet hebt af kunnen maken maar je moet inderdaad ook naar je lichaam luisteren. het is al super dat je in ieder geval een stuk er op bent geweest!
succes en veel plezier met al je projecten maar dat zal wel lukken denk ik zo.
Liefs -
24 September 2014 - 15:46
Jeannette:
Wat een mooi verhaal weer, en leuk om te lezen. En respect voor een ander of voor iets is een heel belangrijke les. Want als jij zelf geen respect toont hoe kan je dan verwachten dat een ander dat wel doet. Dus het lijken misschien maar kleine dingen waar je mee bezig bent maar ze zijn OH zo belangrijk. Heel jammer dat je het niet helemaal tot de top hebt gehaald maar je hebt het in ieder geval geprobeerd. En misschien was je iets te enthousiast begonnen en had je je energie beter moeten verdelen. Maar naar je lichaam luisteren is zeker zo belangrijk. Blijf ons op de hoogte houden van je avonturen en mooie verhalen. ze zijn zeker heel leuk om te lezen. Heel veel knuffels en kusjes van een koel en soms winderig kleine Nederland. Ga zo door met je mooie werk en blijf ons zeker verrassen met mooie foto's. Mama -
26 September 2014 - 12:00
John Schreurs:
Ha die Maud, je bent goed bezig daar alleen jou conditie! had ik eigenlijk bij jou aan moeten werken. Succes daar groetjes John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley